🟦Documentaire: Hollandse Documentaire School

In de jaren 50 van de 20^e eeuw maakte de Nederlandse documentaire furore in de internationale filmwereld. Het begon met de korte film “Spiegel van Holland” van Bert Haanstra, die in 1951 op het internationale festival van Cannes de hoofdprijs kreeg. Het hoogtepunt werd bereikt met de film “Glas” van Bert Haanstra, die in 1960 de Oscar won. Daarna was het snel gedaan met de internationale roem.

Kenmerkend voor de Nederlandse documentaire school was de artisticiteit, de volmaakte balans tussen beeld, montage en geluid. Eigenlijk hadden de films weinig met documentaire te maken: de vorm domineerde en de informatieoverdracht was ondergeschikt. Er was geen betrokkenheid met de maatschappij. Door dit isolement werden de pioniers rond 1960 ingehaald door de jonge generatie, die sterk geïnspireerd werden door nieuwe sociaal-politieke perspectieven.

We werpen een terugblik op deze “gouden’ periode met zes korte films:
- “Broken dykes” van John Fernhout (1945), 14 minuten,

- “Houen zo!” van Herman van der Horst (1952), 20 minuten,

- “Parlevinkers” van Ytzen Brusse (1949), 13 minuten,
- “Spiegel van Holland” van Bert Haanstra (1951), 9 minuten,

- “Glas” van Bert Haanstra (1958), 10 minuten, en
- “Prijs de zee”, van Herman van der Horst (1959), 22 minuten.